Of je ervan houdt of niet: het Songfestival roept veel op.
Vooral het verlangen om weer te winnen. Na 44 jaar. Het is zover: Duncan wint met Arcade. Een ongekende prestatie voor een onbekende singer-songwriter.
Wat verklaart zijn succes?
Hij valt op. Zijn optreden is een baken van rust tussen alle overtreffende trap acts van andere landen. Het publiek haakt meteen bij hem aan: de sympathieke jongen achter zijn piano die een gevoelig lied zingt.
Niet onbelangrijk: hij zingt goed. In een event waarin het eerder lijkt te gaan om de act dan de zang, is het een verademing iemand te horen met een goede stem. Voor alles bleef hij kalm in alle gekte.
Kortom: een sterke performer die weet te raken.
Maar wat maakt zijn lied tot een succes?
Duncan langs de lat van succesvol Storytelling
- Hij heeft een goed verhaal te vertellen
Elk verhaal, of je nu zingt of spreekt, moet goed zijn. Een dat bij de luisteraar een gevoelige snaar raakt. Een lied over een dierbare overledene en een onbereikbare liefde. We’ve been there
- Hij begint ijzersterk
Zijn lied begint rustig, met piano en engelen stemmen. De toon en de sfeer is van het verhaal is meteen gezet; hij neemt ons met zachte hand mee in wat hij wil vertellen; we moeten wel luisteren.
- Ijzersterke oneliner: “Loving you is a losing game”
In één zin de boodschap van zijn verhaal: liefde is ook verlies. We voelen de liefde, maar ook de wanhoop en het verdriet. Het is een universeel verhaal. Done that.
- Vanuit het hart
Duncan is kwetsbaar als hij zingt, hij laat ons in zijn ziel kijken. Hij kijkt een paar keer rechtstreeks in de camera en laat ons toe. Hij zingt van binnen naar buiten en verbindt zich met de kijker.
- Dynamiek
Zijn muziek en stem gaan van zacht naar hard, van snel naar traag, van uitbundig naar ingetogen.
Dynamiek, ook in een speech, luistert heel nauw. Het is al snel teveel (te pompeus, opgeblazen, sentiment) of te weinig (saai, eentonig). We zagen het allemaal langskomen en we haakten massaal aan of af.
- Hij is authentiek: “A a small town boy in a big arcade.’’
We geloven hem, zo achter zijn piano. Hij doet ook geen concessies: dit is wat hij wil.
- Hij schets een hoopvol perspectief
Al is zijn verhaal er een over verdriet en verlies, zijn toon is optimistisch: er is altijd weer hoop. We willen allemaal dat het weer goed komt.
Ja ook met ons en het Songfestival. Na 44 jaar.
En het werkt: volgend jaar een thuiswedstrijd!