- U bent hier:
- Home
- Blog
- Begeleiden
- “Die angst van mij, is dat normaal?” Doe hier de check.
Angst beheerst menig leven – zo ook het mijne- en kent vele vormen.
Met stip op 1: angst voor het podium staan. Heel veel mensen.
Angst voor vliegen en liften. En elke andere ruimte die voelt als zes dichtgetimmerde planken om je heen. Moi.
Angst om fouten te maken, kwetsbaar te zijn of jezelf te zijn. Wie niet?
Angst voor geluk , succesvol te zijn of de liefde. Omdat ongelukkig zijn normaal is voor je.
Of om afgewezen te worden, te mislukken, niet goed genoeg te zijn. Voor wie eigenlijk?
Angst voor verlies: van geliefden, baan, inkomen en gezondheid.
Of voor de dood. Die onvermijdelijk is.
Voor enge mannen, ontsnapte TBS-ers en terroristen. Die zeker.
En dan heb je nog de angst voor zeeën, bergen, pleinen, spinnen en slangen, bacteriën, virussen en lichaamsgeur. Ook een gedoe.
Bang zijn is ok: het is een gezonde reactie op een spannende situatie.
Het is normaal als er een reëel gevaar schuilt in wat je gaat doen. Zo is angst voor het drinken van gif terecht. Van een 100 meter hoge klif in de oceaan duiken? De kans dat je dood gaat is groot. De A2 oversteken? Niet zonder risico. Een slang in de jungle? Uitkijken is hier op zijn plaats.
Dat noemen we een biologische angst.
Er is een directe relatie tussen de activiteit en het risico van dood gaan. Je lichaam en geest reageert met alle verschijnselen die bij doodsangst horen: trillen, je adem die stokt, knikkende knieën, duizeligheid, gevoel van afgesloten zijn, misselijkheid, soms zelfs braken.
Als je angst te groot wordt, leidt het tot disconnectie met jezelf.
Je lichaam is er wel maar je bent in de geest niet meer aanwezig. De angst – lees paniek- neemt het over. Je bent geblokkeerd. Helder denken en reageren is voorbij. Dat is de beroemde black out op het podium.
Onze reactie op angst is willen beheersen, nog meer controle houden.
Terwijl toelaten de enige weg is.
Controle is onze angst uitleven. Controle willen houden is de arrogantie te denken dat je het beter weet.
Jose Antonio Machado www.mundoarmonia.nl.
Maar wat als je net zo stressvol reageert op zaken waarvan je niet dood gaat als je ze doet? Zoals het podium op gaan, een leeg plein oversteken of op een vuile wc bril zitten? Of op zaken als geluk, liefde en succes? Is dat normaal?
Er is immers geen enkele relatie tussen het hebben van succes, het zien van een spin of op een vuile toiletbril zitten en dood gaan. Het mag dan smerig zijn, dood ga je er niet van. Toch jagen deze situaties ons angst aan.
Dat is een psychologische angst.
Je denkt dat je doodgaat door de activiteit, maar dit is niet waar. Toch voelt het wel zo.
Podiumangst is de bekendste. Heel wat acteurs staan te kokhalzen in de coulissen vlak voor ze opgaan. Want geef toe: alle angst is terug te voeren op doodsangst.
Hoe weet ik het verschil?
- Als je de vraag “Ga ik er dood aan?” met ja kan beantwoorden, is het een biologische – dus terechte angst. Het is uitkijken geblazen dan.
- Als je de vraag met nee kan beantwoorden, is het een psychologische angst.
Je bent dan in een mind fuck terecht gekomen.
Onze geest vertelt je de hele dag door verhaaltjes: ‘”Ja maar, spinnen kruipen altijd in je bed. Ja, maar ik krijg ontslag als ik dat zeg. Ik val door de mand als ik dit aanneem Als hij weggaat, stort mijn wereld in. Ik ben te oud om nog verschil te maken.”
Ofwel: “Ik overleef het niet als dit gebeurt.” Dat denk je.
Angst is pas erg als het je blokkeert in je doen en laten.
Als het je weerhoudt om stappen maken, open te staan voor kansen en die te grijpen.
Het goede nieuws is: aan angst is wat te doen. Yeah!
Doe eerst de ja/nee test: ga ik echt dood als ik dit doe? Nee?
Zet de volgende vijf stappen:
- Laat de angst toe, voel die, vecht er niet tegen.
Je zal zien dat het binnen een paar minuten over is. - Kijk naar je gedachten als naar een film. Van een afstand. Ze zijn niet waar.
Ga zien dat het spoken zijn die je graag bezig houden. Vooral s’ nachts. - Zorg dat je ontspant als je iets spannends te wachten staat.
Speel ermee: mediteer, dans, beweeg. Zoals ik deed toen ik een paniekaanval had. - Sluit je af van spook verhalen. Hoed je voor het nocebo effect.
Media zijn daar heel goed in: jou bang maken. - Neem kleine stappen: na stap een komt stap een.
Neem eerst de lift naar de eerste verdieping en loop de rest. Houd een praatje bij het teamoverleg voor je ja zegt tegen een presentatie voor het hele bedrijf. Zwem eens in natuurwater voordat je gaat diepzee duiken. Maak praatje met je directeur. Die blijkt helemaal niet zo’n bullebak te zijn.
En wees een held in je eigen verhaal. Juich elke keer dat het je lukt een stap te zetten.
Met dank aan Jose Antonio Machad0 voor de workshop Let go of your fear.
Gerelateerde artikelen
‘Je moet positief denken.’ Ken je dat advies? Hoe een simpele rol behang je wél helpt negatieve gedachten te keren (plus een werkvorm).
Drie vragen om 2020 goed te beginnen
Humor in een begrafenis speech? 7 tips voor sowieso meer lucht in je presentaties
Waarom we spelen serieus moeten nemen. TEDx 2018