- U bent hier:
- Home
- Blog
- Geen categorie
- Voor Drama Queens (en Kings). Hoe raak je verslaafd aan drama?
Je kent ze wel: het type mens dat altijd zwak, ziek of misselijk is. Er is altijd wat: oma overleden of de kat weggelopen. Geliefde ervandoor met een ander of de kelder onder water. Fiets gejat of de boekhouder met het geld ervandoor. Beroofd en berooid achtergelaten.
En het is allemaal waar.
Hoe verklaar je dat de ene mens zo anders omgaat met pech dan de ander? Waarom bij tegenslag de een zich huilend ter aarde stort en de ander fluitend zijn schouders ophaalt? Denkt de een anders dan de ander? Is de een verslaafd aan verhalen en drama omdat hij het in gedachten steeds opzoekt? En is positief denken het antwoord?
Waarom gaan sommigen soepeler om met crashes? Is hun software beter geprogrammeerd? Is hun back up beter zodat ze altijd erop kunnen terugvallen? Of doen ze niet moeilijk en roepen ze in bange dagen de hulp in van Mother’s little helper: valium, paroxetine of prozac?
Onze gedachten en emoties spelen hier een belangrijke rol. Zij hebben een grote invloed op hoe we ons gedragen. Dat is inmiddels ook door de wetenschap onderkend.
We are shaped by our thoughts; we become what we think. (Budha).
Hoe wij ons alledaags drama in stand houden, beschrijft Dr. Candice Pert in Molecules of emotions. Verslaafd aan drama, noemt zij dat. Pert legt uit wat de biologische relatie is tussen onze hang naar drama (vervang drama door: foute mannen, gokken, eten, frauderen, facebook, roken, etcetera) en de aanwezigheid van bepaalde hormonen in onze hersenen.
Zo ontdekte ze dat elke gedachte of emotie die we hebben verbonden is met een neuropeptide. Dat is een neurotransmitter in onze hersenen die signalen doorgeeft tussen onze cellen. Het heeft grote invloed op ons gedrag, geheugen en leervermogen.
Stoffen die de werking van deze transmitter stimuleren of tegenwerken, noemen we agonisten of antagonisten. Het zijn gangbare termen bij hersenonderzoek, ik verzin deze termen niet. (Zijn wetenschappers ook niet gewoon Drama Queens en Kings)?
In termen van theater zijn het de medespelers en tegenspelers die de held helpen of tegenwerken bij het bereiken van zijn doel. Denk aan: de jager in Sneeuwwitje en Scar, Simba’ s oom in de Lion King.
Pert zegt vervolgens:
It’s funny, but according to science we actually DO become “addicted” to drama. It’s discovered that every thought/emotion that we have has a neuropeptide associated with it.
So each time you have that thought/emotion, it is translated into billions of these neuropeptides and your bloodstream is flooded with these “molecular messengers of emotions”, where they go on to be assimilated into the cells of your body.
We make ourselves “Drama Addicts”. Over time, we discovered that your cells develop more and more receptacles for whatever neuropeptide they are seeing the most OF.
So, if they keep seeing the neuropeptide that is associated with DRAMA, they produce more receptacles for the “drama neuropeptide”. Covering themselves with these, they receive little else. They start to “specialize”.
Dus elke keer dat we uren met vrienden dezelfde problemen bespreken, roepen onze cellen: We want more. Al pratend voeden we onze moleculen met het hormoon DRAMA.
Als we eindeloos klagen over die onuitstaanbare collega, vult de hormoonbak zich vanzelf met antagonisten.Als we ’s nachts in bed liggen te malen en gesprekken voeren met een lastige baas, gaan we steeds dieper in de groef die DRAMA heet.
Je denkt dat je vast zit maar het is ons denken dat ons vast zet. Onze gedachten zijn op hol geslagen paarden die bergafwaarts gaan. Als je de teugels niet strak houdt, hollen ze richting afgrond. Met menner en al.
Zo worden we verteller, speler en publiek en in het toneelstuk in ons hoofd. We zitten gratis op de eerste rij. Onder luid applaus roepen we boe en ah al naar gelang wat nodig is. We houden onszelf vast in onze rol van drama queen en putten ons uit door steeds hetzelfde rondje te lopen.
Het draagt niet bij aan een oplossing en op den duur worden we wat we vertellen. Kortom: we worden ons verhaal. We vergeten soms dat drama thuishoort op het podium. Niet in je hoofd.
Hoe stap je nu uit je eeuwig terugkerende verhaal?
Kijk zo: Best therapy ever.
OOK VERSLAAFD AAN THEATER?
Op donderdag 3 april speel ik met Rauwe Vitrage in het Betty Asfalt Complex in Amsterdam.
Een geheel geïmproviseerd familiedrama, vol schurend ongemak, buitenissige karakters, absurde verhaallijnen en muzikaal commentaar.
Reserveren: 020-26264695.
Gerelateerde artikelen
‘Je moet positief denken.’ Ken je dat advies? Hoe een simpele rol behang je wél helpt negatieve gedachten te keren (plus een werkvorm).
Leve de speechschrijver! Hoe Willem Alexander schittert en ons raakt.
Blauw hoort op straat. Waarom je beter gele, groene en rode taal kan gebruiken in je presentatie.
Waarom we spelen serieus moeten nemen