“Geen wonder dat ze me niet serieus nemen”. 6 tips voor de wanhopige manager om zichzelf serieus te nemen.

By Wilma van Tuyl | Geen categorie

sep 17
schaammeisje

“Geen wonder dat ze me niet serieus nemen”. 6 tips voor de wanhopige manager om zichzelf serieus te nemen.

 

Ik ben een professional. Ze zit er wat verloren bij. Een manager in een internationale organisatie waar targets halen centraal staat. Ze werkt hard, gunt zichzelf weinig rust. Ze is zichtbaar te zwaar, 49 en vaak moe. En in de overgang. Maar dat wil ze nog niet weten.

Ik vertel mezelf verhalen, zegt ze. ’s Nachts tollen de gedachten door haar hoofd. Hoe moet het verder met dit team, wat moet ze met de dodelijke sfeer die er hangt? Wat kan ze doen? En kan ze er iets aan doen?

Ze heeft alles al uit de kast gehaald: leuke teambijeenkomsten, cadeautjes met Kerst en pittige gesprekken met disfunctionerende teamleden. No problem with that. En tranen. God, ja, dat is het ergste wat haar is overkomen tot nu toe: bij een teambijeenkomst is ze in tranen uitgebarsten. Doodstil werd het. Geen wonder dat ze me niet serieus nemen.

Ik heb een minderwaardigheidsgevoel, zegt ze. Het gaat ver terug, naar haar kindertijd. Haar familie heeft haar nooit geaccepteerd zoals ze is: een rebel, een outsider, iemand die buiten de gebaande paden treedt. Ze is als enige uit het gezin vertrokken naar het buitenland, ver van huis en haard.

Haar manager is vol lof: hij vindt haar een echte people manager: sterk, resultaatgericht en out spoken. Dat ze een matige beoordeling krijgt van haar team ligt aan hen, niet aan haar.

Hoe kan het, zegt ze, dat ik dat niet begrijp? Dat ik zijn prijzende woorden niet hoor, zijn complimenten niet voel? Elke keer dat we een afspraak hebben, bereid ik me voor op het ergste: een slechte beoordeling of ontslag.

Of nog erger: hij lacht me ronduit in mijn gezicht uit. Als ze deze angst met hem deelt, is hij totally shocked: hoe kan ze dat nu denken? Ze zijn juist heel tevreden met haar. Echt, dat meent hij.

 

Ons zelfbeeld is hardnekkig. Het ontstaat in onze kindertijd en komt voort uit ervaringen en situaties die we meemaken.
De reactie van anderen op ons gedrag voedt dat zelfbeeld, in negatieve of positieve zin. Het bepaalt ons dagelijks gedrag en denken en kan leiden tot de angst dat we niet goed genoeg zijn. We raken echter onszelf – wie we oorspronkelijk zijn- gaandeweg kwijt.
Daarom stemmen we ons gedrag af op de verwachtingen van de buitenwereld. We hopen zo de ander aan ons te verbinden. Of tevreden te stemmen. Of gelukkig te maken.

Alles wat we doen en laten weerspiegelt een angst: dat ze op een dag ontdekken dat we niet goed genoeg zijn.
En dat ze ons eruit gooien. Uit de organisatie, de groep of het paradijs.

We deugen wel of niet in de ogen van de ander.
Ons zelfbeeld wordt zo een verhaal dat we steeds weer vertellen, een leven lang. Bij voorkeur ’s nachts, als de uren wegtikken en we de slaap niet kunnen vatten. Onze gedachten maken overuren en we tellen de keren dat we niet dit, dat wel, beter zus, liever zo hadden gedaan.

Zo vervreemden we verder van wie we oorspronkelijk zijn.
We hebben geleerd onszelf in te houden en niet vol te gaan voor wie we zijn en wat we verlangen. We leven kortom, niet vanuit onze innerlijke kracht en waarheid. Daarom glijden de complimenten langs ons heen, begrijpen we niet wat de ander in ons ziet.
HOE DOORBREEK JE DAT PROCES?

Belangrijk is dat je ziet of voelt wat er met je gebeurt als je jezelf niet kan of mag zijn. Hoe dat zich uit in klachten op fysiek, mentaal en emotioneel niveau.
De tweede stap is dat je besluit leiderschap te nemen over wat je belangrijk vindt in het leven. Neem jezelf serieus en durf te gaan staan voor wat voor jou van waarde is. Handel vanuit jouw innerlijke wijsheid.

Kortom: Laat gaan wie je denkt te moeten zijn. Ongeacht wat anderen ervan vinden. En wees bereid je makkelijk zittende, oude jas uit te doen.

not nromal cat

 

WORDEN WIE JE BENT? 5 TIPS OM JEZELF (NIET TE) SERIEUS TE NEMEN.

  1. Verbind je met jezelf: er is niets mis met jou.
    Omarm wie je bent, het spelend kind dat je ooit was, je verlangen, kracht en wijsheid. Besef dat alles wat je bent en wil, ok is.
  2. Neem leiderschap over je emoties.
    Stop met liegen: erken gevoelens van schaamte, onzekerheid, verdriet of angst in deze fase van je leven. Die horen erbij.
    Kijk met mededogen naar wie je bent en hoe je zover bent gekomen. Pas dan komt er ruimte voor beweging.
  3. Wees je imperfecte zelf.
    Stop met aardig doen of perfect willen zijn in de ogen van de ander. Besef dat perfectie een spel is van het ego dat jou graag op je bek wil laten gaan. Keer op keer. Glimlach wanneer je er weer intrapt.
  4. Geloof niet alles wat je denkt.
    Wees minder attached aan je gedachten en de verhalen die zij steeds creëren. Wees je bewust dat het juist je gedachten zijn die je in je rol vasthouden.
  5. Leef speels.
    Ga terug naar de kern. Doe de dingen waar je energie van krijgt.
    Zoek de frisse ervaring van het eerste contact, het begin en vertrouw op wat je al weet en voelt, spontaan en zonder enige terughouding. (Jack Kornfield). Geniet van de stilte, de natuur of een museum. Zing, dans of schilder koeien in een weiland. Art is therapy.
  6. Beweeg. Beweeg. Beweeg.
    Neem leiderschap over je fysieke gezondheid. Let op wat je eet en drinkt, zorg voor voldoende slaap en doorbreek ongezonde gewoontes. Sport, ren, yoga of wandel.

Whatever makes you happy ☺

Gerelateerde artikelen

‘Ik heb een gelukkig jaar achter de rug. Ondanks de misère’.

Eerst koffie. Over uitstelgedrag en 5 overtuigingen om uit te dagen

‘Je moet positief denken.’ Ken je dat advies? Hoe een simpele rol behang je wél helpt negatieve gedachten te keren (plus een werkvorm).

Leve de speechschrijver! Hoe Willem Alexander schittert en ons raakt.

Laat een reactie achter:

Laat een reactie achter:

Vorige Blog “Wie wil er nog iets delen met de groep?” Waarom spreken we eigenlijk na? Volgende Blog Vliegen met een psychose? Waarom je het meeste leert als niets meer onder controle is.
Share This