- U bent hier:
- Home
- Blog
- Geen categorie
- Iemand redden? Red jezelf!
De kat heeft de meerkoet in zijn bek en ik de kat in zijn nek. Hij blaast en haalt naar me uit: het is zijn prooi. De meerkoet is nu heel even los en ziet zijn kans schoon. Hij valt de kat aan, pikt naar hem én naar mij. Snel sla ik mijn vangnet over de meerkoet: hebbes!
Ik loop naar het water en gooi hem terug: het vrouwtje –of mannetje- van het stel, dat weet ik niet, wacht hem nerveus op.
Yes! Ik heb hem gered!
De kat blijft gefrustreerd achter bij de waterkant. Een paar uur later hoor ik het kattenluik.
De kat heeft de meerkoet weer in zijn bek en legt hem -morsdood dit keer – voor mijn voeten neer.
De boodschap is duidelijk: Bemoei je er niet mee.
Je hebt vele vormen van helpen. Slechts eentje is echt effectief.
1. Je hebt zorgen voor.
Een volle tas met boodschappen voor iemand in de auto tillen, eten maken voor de buurvrouw die gevallen is, de deur openhouden voor degene die achter je komt, een tip voor een goed restaurant: dat is zorgen voor elkaar.
Het is een goede manier om blijk te geven van onze betrokkenheid bij de ander. Zie het als het sociale smeersel van onze dagelijkse omgang met elkaar.
Niks mis mee. Fijn als het gebeurt.
Het is zorgen voor elkaar op het moment dat we dat nodig hebben.
2. En je hebt natuurlijk helpen in de vorm van de liefdevolle waarschuwing.
Kijk je uit, pas je wel op en drink je niet teveel?
Daar hebben vooral ouders last van. Toch weten we dat deze opmerkingen niet echt helpen. Onze kinderen doen toch waar ze zin in hebben. Ze leren het meest door zelf te ontdekken wat goed en niet goed voor hen is.
Als ze dan toch een keer vallen, dan vang je ze op.
In deze hoek van hulp en een graadje erger, zitten ook ongevraagde meningen en adviezen als:
Pas op, het is glad buiten, stoot je hoofd niet, denk aan je tas, geef dat maar aan mij.
En: houd hem maar te vriend, en doe dat maar niet in deze organisatie.
Je denkt de ander te moeten behoeden voor een mogelijke val –fysiek of psychisch- in de toekomst. Het is je eigen angst die hier spreekt.
Zo ontneem je de ander een kans zelf te ervaren en voorkom je dat hij iets leert. Bijvoorbeeld dat als hij valt, hij zichzelf best kan redden.
Deze vormen van hulp zie je vaak bij Over Zorgzame, Over Dienstbare en Over Angstige Mensen.
3. De meest voorkomende en hardnekkige manier is willen redden.
Het is een vorm van helpen als iemand al valt. In de hoop dat ie door jouw hulp de bodem niet bereikt.Bijvoorbeeld als je de ander ziet worstelen in zijn leven. Je wil de ander zo graag helpen omdat je zo goed ziet wat hem vasthoudt in zijn patroon.
Dus vang je diensten op voor je altijd op de rand van overspannen balancerende collega, houd je als leidinggevende je team uit de wind bij tegenvallende resultaten. Of verwijs je een slecht functionerende medewerker naar weer een cursus. Yoga bv.
Adviezen aan goede vrienden als yoga is goed voor je, suiker is niet goed voor je, eet eens wat minder, sport eens wat vaker en moet jij niet eens afvallen, vallen hier ook onder.
Die adviezen geef je omdat het je niet bevalt wat je bij de ander ziet. Je hebt er een oordeel over.
Maar ook omdat je zo graag redt: Ze heeft het al zo moeilijk.
En passant neem je de verantwoordelijkheid voor hun leven op je bord.
Helpen is een brevet van onvermogen geven aan de ander.
Jos Titulaer, www.lichtendinzicht.nl
Therapeuten en coaches hebben last van dit redderssyndroom. Maar ook leraren, goede vrienden en ouders. En wat dacht je van partners in een moeizame relatie?
Als je denkt: hé dat herken ik, ga dan meteen door naar 5.
Teveel willen helpen –hoe goed bedoeld ook- is iemand zijn verantwoordelijkheid voor zijn eigen leven afnemen. Dan schiet de hulp zijn doel voorbij. Je voorkomt namelijk dat je vriend, collega of medewerker zelf gaat ervaren en voelen hoe diep hij in de nesten zit.
Pas dan komt hij in beweging.
Beste houding hier: Bemoei je er niet mee.
Maar doe je dan niets als iemand verzuipt?
Natuurlijk wel. Dan spring je erin en steek je je hand uit.
4. Dat is de vierde variant van helpen: erbij aanwezig zijn als iemand valt.
Aanwezig zijn betekent dat als hij de bodem heeft bereikt, je naast hem gaat zitten en zijn hand vasthoudt. Erkennen dat hij diep gevallen is en mededogen hebben voor wie hij is. De pijn zien en delen die iemand heeft, geraakt worden en contact maken vanuit het hart, is het enige dat je kan doen op dat moment.
Sterker nog: kopje onder gaan is een voorwaarde om boven te komen. Door te ervaren hoe diep je zit, ontstaat het verlangen naar lucht en licht. Leven dus.
5. Red jezelf.
Deze manier is het meest effectief: help jezelf. Dat doe je door je innerlijke kind, jezelf dus, elke dag weer te erkennen en te vergeven voor wat het moet dragen in het leven.
Het erkennen van de pijn heeft een helend effect op jou en je ziel. Waardoor je je patronen, mindset en overtuigingen kan loslaten. En zo heel je ook weer de ander. Mooi meegenomen.
Sjamanen noemen dat: “Cleaning the data”.
Doe regelmatig eens deze geleide meditatie voor jouw innerlijke kind.
(Het geluid is niet denderend, maar de boodschap is helder.)
Deze meditatie is een ritueel uit de Sjamanen traditie, Ho’oponopono.
Als je het in je leven gaat toepassen, dan kan je jezelf uiteindelijk bevrijden van alle last die jij in jouw leven ervaart.
Dat heet transformeren door te helen.
DUS.
Je hebt zorgen, redden, helpen en aanwezig zijn.
In de eerste variant schiet je te hulp omdat het nodig is.
In de tweede ben je bang dat de ander mogelijk valt. Dus waarschuw je maar vast.
Bij de derde variant ontneem je de ander de verantwoordelijkheid voor zijn leven.
Bij de vierde manier help je de ander door aanwezig te zijn als hij gevallen is.
De vijfde is het meest effectief. Het is helend voor jou en dus voor de ander.
Over mij: Wilma van Tuyl
No man is an island.
Mensen zijn op hun best als ze verbonden zijn met wie ze zijn en weten wat hun talent is. Pas dan zijn ze in staat daadwerkelijk hun speelruimte te vergroten en hun talenten daar in te zetten waar ze nodig zijn.
Ik begeleid professionals bij vragen over leiderschap en hoe om te gaan met alle veranderingen in de organisatie, het team en zichzelf?
Alle vragen in organisaties plaats ik in de context van de wereld en de transformatie die daar plaats vinden.
Ik geef mensen spelenderwijs inzicht in wie ze zijn door hen te laten zien en ervaren wat er speelt in hun leven en werk.
Dat is de korte route: meteen tot de kern van je gedrag en wat er achter zit op meerdere niveaus: fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel.
Anderen noemen mij betrokken, humorvol, wijs en resultaat gericht.