Door de pijn heen bijten? Wat Yuri van Gelder en ik gemeen hebben.

By Wilma van Tuyl | Geen categorie

aug 17
bier

Yuri van Gelder. Top turner en trending topic na zijn ontslag uit Rio.

Alles en iedereen valt over hem heen. Vindt er wat van. Snoeiharde meningen en oordelen: het heilige gelijk regeert. De reacties zeggen alles over de commentator en niets over Yuri van Gelder.

We hebben wat gemeen, Yuri en ik. 

Allebei geboren en getogen in Waalwijk, allebei jong begonnen met turnen bij Kunst en Kracht. Hij speelt nu op Olympisch niveau in Rio, ik in het Betty Asfalt Theater in Amsterdam. We houden allebei van het podium, dat is zeker.

Af en toe nemen we een biertje. Om te ontsnappen aan de pijn.

Doorbijten kent hij heel goed, van jongs af aan.

Trainen tot hij erbij neervalt, zichzelf ontzien, zijn pijngrens passeren, zich verbijten en doorgaan.

Hij is ‘een spierbundel met een onzekere oogopslag’, volgens Wilfried de Jong.

Zijn lichaam is van staal; het is zijn huis. Zijn ziel woont er maar houdt zich koest in een achterkamertje.

Wie ben ik om zo talentvol, prachtig en fantastisch te zijn?, fluistert hij.

Er is geen ruimte of aandacht voor hem. Geen tijd om te spelen.

Vechten voor de eerste plaats, hard ervoor werken: dat kent Yuri als geen ander.

Opgejaagd door de drang de beste te moeten zijn. Succes, roem en eer volgen. De verleidingen ook. Gevolgd door een diepe val. Uit het dal omhoog gekrabbeld, mentaal en fysiek zich terug gevochten. Tot aan de plaatsing voor de Spelen in Rio toe.

Hulde en chapeau: wie doet het hem na?

 

Ik niet. Niet meer. Been there, done that.

Niet aan de ringen natuurlijk, noch in Rio, maar in mijn dagelijks leven. Doorgaan tot je erbij neervalt. Je lichaam en geest kapot maken. Ken ik. Genoeg gedaan. Klaar. 


Het vechten is over. Rust. Ik speel weer, en op Olympisch niveau.

Thuisgekomen bij mezelf, kan ik zien hoe ik mezelf al die jaren heb ondermijnd, mijn lichaam en ziel heb verwaarloosd. Omdat ik gezien wilde worden en geliefd wilde zijn. Was dat teveel gevraagd?

De beste moeten zijn omdat ik  iets goed had te maken: het feit dat ik bestond.


“Van hard werken is nog nooit iemand dood gegaan.”

Wel waar, papa. Vaker dan u denkt. Bij bosjes. Ik bijna.


Ik zie ze: de doorbijters. Tegen beter weten in. Ik zie je, Yuri van Gelder.

 

Wilma van Tuyl.
Coach, storyteller, speler en blogger pur sang.

Ik help leiders en teams hun verhaal te verhelderen door te laten zien wie ze werkelijk zijn. Zodat ze hun plek innemen op het podium en kunnen schitteren.

www.wilmavantuyl.nl

wilmavantuyl@gmail.com  

Laat een reactie achter:

Laat een reactie achter:

Share This