Waarom ik niet aan voornemens doe. En juist chips nodig heb om mijn doelen te halen.

By Wilma van Tuyl | Geen categorie

sep 17
chips

Wat zijn jouw goede voornemens in 2016?

Dat is waarschijnlijk de meest gestelde vraag in deze periode.  Steevast volgt er dan een relaas over het belang van meer of minder bewegen en eten. Alsof we dat niet al lang weten. Maar hoe doe je dat?

In 2016 ga ik in ieder geval meer/minder…

snoepen/ bewegen/ attent zijn / op facebook en twitter/ roken/ opruimen/ drinken/ vreemd/ geld uitgeven/ op vakantie/ de auto gebruiken/ vluchtelingen helpen/ werken/sporten/ opleidingen volgen/ wandelen/ schrijven/ glutenvrij eten/ verdienen/ liegen/ familie uitnodigen/ aan yoga doen/ eerlijk zijn/netwerken.
(*doorhalen wat niet van toepassing is).

Onze lijst voornemens is onuitputtelijk, maar de uitvoering laat vaak te wensen over.

De Ten Things  That Highly Effective Leaders do lijst is leuk bedacht, maar zelfs een leider gaat wel eens de mist in. Want ook maar een mens.

Elke keer dat het ons niet lukt om ons eraan te houden, geven we onszelf op de kop:zie je wel, weer mislukt . Dat is niet de beste houding om te groeien en te ontwikkelen.

Ik ben er dus mee gestopt: voornemens. Het werkt niet voor me.

Om in beweging te komen, heb je support nodig. Niet de zweep.

 

Ja, duh. Lekker positief allemaal. Hoe zorg je dan dat je in actie komt en je doelen haalt in 2016?


Try not. Do… or do not. There is no try. (Yoda).

Doen dus. Niet denken.

Ja lekker, zo simpel is het toch niet? Toch wel. Begin maar gewoon.
Na stap 1 komt stap 1 (#mountain wisdom). Zo haal je de top.

 

Oefen. Droom groot, begin klein.
Door elk groot plan (gezond leven) in kleine, haalbare stappen te hakken (minder nare Enummers), zorg ik dat ik elke keer dichter bij mijn doel kom (gezond leven). Wat is daarvoor nodig: de zak chips dicht laten. Simpel.
Dat heet puppytraining, ofwel: gewenning.
Positief doel formuleren dus. Een waar je blij van wordt.
Gezond leven. Kennis delen. Anderen helpen. Omzet verhogen.
Na elke kleine stap in de goede richting, vink ik weer iets van mijn lijstje. Voor het Yes I can gevoel.
Door elke dag opnieuw een keus te maken.
Ga ik vandaag dit blog schrijven en verzenden? Zo ja, wat heb ik daarvoor nodig?
Dus zorg ik voor een uur rust en focus om te kunnen schrijven, naast al mijn andere taken vandaag.  En/en denken dus.
Accepteer imperfectie.
Mijn drang tot het willen schrijven van een perfect blog,  zet ik even naast me op een krukje. Zodat zij even rust heeft en ik dit kan afmaken.
Houd het doel voor ogen: resultaatgericht.
Wat wil ik bereiken met dit blog? Waarom is het noodzakelijk dat ik het vandaag stuur?

Omdat ik jullie wil helpen speelser in je werk en leven te staan. Zodat je tot resultaten komt.

Tegelijk breng ik zo mijn workshop Spannend veranderen op 13 januari in Leiden onder jullie aandacht. Eerlijk is eerlijk.
Hier en nu. Hoe voel je je als het je wel lukt?

Aan die gedachte houd ik me vast wanneer ik naar de kast loop en de zak chips pak.
En hem weer terug leg. Ongeopend. Joepie!
Ik voel me dan heel krachtig. Dan laat ik meteen ook dat ene glas wijn staan.

Eenmaal in de flow gaat alles makkelijker.

Koop dan geen chips, hoor ik je al denken. Nee, zo werkt het niet. Want als het geen chips is, is het wel wat anders. Die chips heb ik nodig: die helpt mij scherp te zijn op wat ik wil en om mijn discipline te trainen.

Dat heet de discipline van het geluk.
Soms lukt het me niet. Dan gaat de zak leeg. Eerlijk is eerlijk.

En geniet ik ervan 🙂

Een speels 2016 allemaal! 

Laat een reactie achter:

Laat een reactie achter:

Share This